Na powierzchni około dwóch hektarów, pomiędzy Borowicami a Przesieką,  wzniesiono zabudowania dla pracowników, które w trakcie II Wojny Światowej przekształcono najpierw w obóz robotników przymusowych, a następnie obóz jeniecki. Bytujący w nieludzkich warunkach więźniowie wykorzystywani byli do budowy Drogi Sudeckiej. Przedsięwzięcie prawdopodobnie miało charakter militarny, a budowana droga miała mieć strategiczne znaczenie. Po likwidacji obozu pracy w 1943 roku w miejsce robotników sprowadzono jeńców wojennych. Byli to głównie Polacy, Rosjanie, Belgowie, Francuzi i Duńczycy. Na potrzeby obozu wzniesiono kilkanaście drewnianych baraków, których fundamenty przetrwały do dziś. Całość ogrodzona była drutem kolczastym, a teren był strzeżony ze specjalnych wieżyczek wartowniczych. Obóz został zlikwidowany w latach 1944 – 1945, co było związane ze zbliżającym się frontem. Nigdy nie sfinalizowano budowy Drogi Sudeckiej.  Szacuje się, że w obozie zmarło do 1000 jeńców, z czego około 500 do 600 pochowano w masowych mogiłach w miejscu których powstał obecny cmentarzyk. Znajduje się tu 38 bezimiennych mogił z drewnianymi krzyżami, które zostały oznaczone odnalezionymi identyfikatorami oraz jedna większa mogiła zbiorowa. Szczegółowej historii powstania i funkcjonowania obozu, a także informacje dotyczące budowy pobliskiej strategicznej drogi, można odnaleźć na znajdujących się na terenie cmentarzyka tablicach.
Do cmentarzyka jeńców wojennych z obozu w Borowicach najszybciej można dotrzeć drogą asfaltową od strony Borowic lub skręcając w lewo z niebieskiego pieszego szlaku turystycznego, prowadzącego z Przesieki w stronę Przełęczy Karkonoskiej.